Αντισυνταγματική λοιπόν η Π.Ο.Τ.Α., αντισυνταγματικοί οι νόμοι τους, οι δουλικές τροποποιήσεις της νομοθεσίας για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του «Καπετάν Βασίλη», οι αλλεπάλληλες Κοινές Υπουργικές Αποφάσεις και διοικητικές πράξεις, αντισυνταγματικό το «μεγάλο όνειρο» των πολιτικών μας, των κομμάτων μας, του Τύπου και των Μ.Μ.Ε., της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, της Κοινής Γνώμης (!!).
Αντισυνταγματική λοιπόν η απαλλοτρίωση της γης, των αναγκών και των ελπίδων του κόσμου, των νερών, της ακτής, της ιστορίας του τόπου μας.
Μια τεράστια συμβολική και ουσιαστική νίκη που δικαιώνει τους «τρελούς και γραφικούς» που από την αρχή δεν υπέκυψαν στον ολοκληρωτισμό της δουλικής και «άφωνης ομοφωνίας» αλλά αντέδρασαν, έθεσαν ερωτήματα, το έψαξαν, αντιστάθηκαν. Δικαιώνει την μνήμη του Νίκου του Σπυρόπουλου και του Θανάση του Κουλαφέτη, τους αγώνες και τις αγωνίες τους, δικαιώνει την αποκοτιά και την τρέλα του Θοδωράκη του Δενδρομοίρη και του Τζούλιο που πήραν το βάρος να προσφύγουν στο Σ.τ.Ε. προκειμένου να σώσουν την ψυχή τους, τη γης τους και την αξιοπρέπειά τους, δικαιώνει τον θλιμμένο μπαρμπα-Μήτσο που του παίρνουν το μικρό του πανέμορφο εξοχικό, δικαιώνει το κλάμα της οικογένειας της κουφογερακίνας που έκλεγαν στα σύρματα μετά την αποψίλωση του ποταμού Σελά (παρά την απαγόρευση από τους εγκεκριμένους περιβαλλοντικούς όρους), δικαιώνει και μας τους ανθρώπους της «ΚΙΝΩ» που με τις μικρές μας δυνάμεις αντισταθήκαμε. Μια τεράστια συμβολική και ουσιαστική νίκη για όσους αντιστέκονται σε όλη την Ελλάδα σε αντίστοιχα θηριώδη – φαραωνικά σχέδια εξόντωσης των τόπων και των ανθρώπων.
Η Π.Ο.Τ.Α. Μεσσηνίας, με τρία τμήματα των περίπου 1.400 στρ. το καθένα, με τις εκατοντάδες χιλιάδες δομημένου χώρου, τα γήπεδα γκολφ, τα μεγάλα ξενοδοχεία, χωροθετήθηκε σε ιστορικούς, πανέμορφους και μοναδικούς τόπους (Ναβαρίνο, Πύλος, Ρωμανός, Λιμνοθάλασσα, Πεταλίδι). Βρήκε έδαφος στην ανικανότητα του τοπικού και κεντρικού πολιτικού και οικονομικού συστήματος να αυτορυθμίσει με όρους ήπιας, ολοκληρωμένης ανάπτυξης το μέλλον της περιοχής, βρήκε έδαφος στις ανάγκες των ανθρώπων να δουλέψουν, να ζήσουν στον τόπο τους, βρήκε έδαφος στις ανάπηρες αγκυλώσεις της αριστεράς να ξεφύγει από συντηρητικά πρότυπα και ιδεολογικά πλαίσια για την ανάπτυξη, τον συντηρητισμό της να στηρίξει και να οσμωστεί με τις γνήσιες και αυθόρμητες κινήσεις πολιτών και τα τοπικά κινήματα.
Στην Π.Ο.Τ.Α. παραδόθηκαν τα πάντα, προκειμένου διευκολυνθεί το «σωτήριο έργο» του μεγάλου οραματιστή:
1. παραδόθηκε, ακόμη και με τη διοικητική – δικαστική βία, η γη, με το μοναδικό ιστορικό παράδειγμα να ασκεί το δημόσιο αναγκαστική απαλλοτρίωση για την εξυπηρέτηση ιδιωτικών συμφερόντων (ρωτήστε την κυρία Βάσω Παπανδρέου γιατί),
2. παραδόθηκε ένας μοναδικός φυσικός και ιστορικός τόπος που ακόμη και η χούντα δεν κατάφερε να «αναπτύξει», πάλι με σωτήρα το ναυτιλιακό κεφάλαιο,
3. παραδόθηκε το σύνολο σχεδόν των υδατικών πόρων της περιοχής κατά παράβαση κάθε ορθολογισμού, κατά παράβαση της οδηγίας 2000 της Ε.Ε.,
4. αποσιωπήθηκε σκανδαλωδώς ότι η Π.Ο.Τ.Α. χωροθετήθηκε μέσα σε περιοχές NATOURA και για τούτο άλλαξαν την Ειδική Περιβαλλοντική Μελέτη που ήταν έτοιμη για θεσμοθέτηση από το ΥΠΕΧΩΔΕ συντάσσοντας νέα μελέτη με όρια που βόλευαν το «μεγάλο όραμα»,
5. παραδόθηκαν δασικές εκτάσεις και όλο το υφιστάμενο δίκτυο των κοινόχρηστων δρόμων (χωρίς κανένα αντάλλαγμα) για να εξασφαλιστεί η αναγκαία γη και να γίνει δυνατή η υλοποίηση της νέας γκλαμουράτης «ήπιας και αειφόρου ανάπτυξης» με τα απαράδεκτα και επικίνδυνα γήπεδα γκολφ,
6. παραδόθηκαν όμηροι οι άνθρωποι με τις αγωνίες, τις ανάγκες και τα όνειρά τους με κάλπικες υποσχέσεις για δουλειά, λεφτά και πρόοδο,
7. παραδόθηκε τέλος στον μεγάλο «σωτήρα» δημόσιο χρήμα με την μορφή άμεσης δημόσιας επιχορήγησης ύψους 150 εκ. €, μέγεθος ίσο με το 25% του Π.Ε.Π. Πελοποννήσου, χωρίς να υπολογίζεται η έμμεση χρηματοδότηση από την κατασκευή των έργων υποδομής που εξυπηρετούν αποκλειστικά την Π.Ο.Τ.Α. (βιολογικοί καθαρισμοί, δρόμοι, ενέργεια κλπ.).
Όλα αυτά έγιναν χωρίς καμμία σοβαρή μελέτη και σχεδιασμό, χωρίς καμμία δέσμευση για τον περιορισμό των αρνητικών συνεπειών στην περιοχή. Δεν έγινε όχι μόνο ο συνταγματικά αναγκαίος ευρύτερος χωροταξικός σχεδιασμός αλλά ούτε ένα τοπικό χωροταξικό στο επίπεδο των Δήμων που χωροθετείται, δεν έγινε καμμία διαχειριστική μελέτη για τα υδατικά αποθέματα της περιοχής και αν αυτά επαρκούν να τροφοδοτήσουν μια τεράστια και υδροβόρα μονάδα όταν μάλιστα η περιοχή έχει τεράστια προβλήματα ακόμη για τις ανάγκες υδροδότησης, δεν έγινε καμμία έρευνα εργατικού δυναμικού της ευρύτερης περιοχής και κανένας σχεδιασμός προετοιμασίας και ειδίκευσης του ντόπιου εργατικού δυναμικού, δεν έγινε κανένας σχεδιασμός για την διαχείριση των απορριμμάτων της περιοχής, δεν έγινε κανένας σχεδιασμός για την αναβάθμιση των οικισμών και των πόλεων της περιοχής 9πόλεις με σχέδια πόλης του 19ου αιώνα), δεν έγινε κανένας σχεδιασμός για αναπροσανατολισμό της αγροτικής παραγωγής σε νέα βιολογικά και οικολογικά πρότυπα.
Παρόλα αυτά σχεδόν όλοι υμνούσαν τις σωτηριολογικές ευεργετικές συνέπειες για την ανάπτυξη της περιοχής και σχεδόν όλοι βάφτιζαν το τερατούργημα ως ήπιας και αειφόρου ανάπτυξης (ακόμη και πρώην υπεύθυνος του τμήματος Οικολογίας του ΣΥΝ, ο οποίος μετείχε στο thin tank του «καπετάνιου» και προφανώς δεν εννοώ τον Μιχάλη Παπαγιαννάκη).
Και τώρα τι γίνεται; Κατά τη γνώμη μου δεν πρέπει να εξαντληθεί το θέμα σε θριαμβολογίες (από μας) ή από γκρίνια επί της διαδικασίας (από κάποιους άλλους), πρέπει να αναληφθούν όλες εκείνες οι πρωτοβουλίες, κυρίως πολιτικές αλλά και κινηματικές, που δεν θα αφήσουν το θέμα να το διαχειριστούν η εξουσία και ο «καπετάνιος» με τις γνωστές «πραξικοπηματικές νομοθετικές μεθόδους». Για αυτό προτείνω σε ένα επίπεδο πρώτων σκέψεων τα ακόλουθα:
1. να αναληφθεί πολιτική πρωτοβουλία και να γίνει απαιτητό να σταματήσουν τα, εκτρωματικά έτσι και αλλιώς, έργα στο τμήμα Ρωμανός και Πύλου,
2. να εξεταστεί αν η απόφαση του Σ.τ.Ε. οδηγεί σε απένταξη του έργου από το Γ’ ΚΠΣ και σε αυτή τη περίπτωση να μεταφερθεί άμεσα η δαπάνη των 150 εκ. € στο Π.Ε.Π. Πελοποννήσου για ενίσχυση των πυρόπληκτων περιοχών,
3. να αναληφθεί πρωτοβουλία και να δομηθεί ένα οργανωμένο δίκτυο από τις τοπικές κινήσεις στις περιοχές που σχεδιάζονται αντίστοιχα σχέδια.
Τέλος εμείς της Κίνησης Πολιτών Μεσσηνίας «ΚΙΝΩ» ,μετά την εξέλιξη αυτή, δηλώνουμε ότι είμαστε αποφασισμένοι να επαν-ενεργοποιηθούμε και να συνεχίσουμε ότι ξεκινήσαμε εδώ και δέκα χρόνια.
Γαργαλιάνοι 11.01.07
Για την Κίνηση Πολτιών Μεσσηνίας «ΚΙΝΩ»
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΕΠΟΧΗ στις 13.01.08
