26 Φεβ 2009

Επιστολή στα Υπουργεία Αγροτικής Α&Τ, ΠΕΧΩΔΕ και Ανάπτυξης από το ΠΑΝΔΟΙΚΟ για την Τουριστική Επένδυση στον Έξαρχο

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΔΙΚΤΥΟ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ

Αρ.πρωτ.ΠΑΝΔΟΙΚΟ 2/2009/53
Βόλος, 26 Φεβρουαρίου 2009

Προς:
1. Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων
Υπουργό κ. Σωτήρη Χατζηγάκη
2. ΥΠΕΧΩΔΕ
Υπουργό κ. Γεώργιο Σουφλιά
3. Υπουργείο Ανάπτυξης
Υπουργό κ.Κωστή Χατζηδάκη


Κε Υπουργέ,

Αναφορικά, με την μεγάλη τουριστική επένδυση που έχει ανακοινωθεί ότι, πρόκειται να πραγματοποιηθεί στον Έξαρχο Αταλάντης του Νομού Φθιώτιδας από την εταιρία ΛΟΚΡΟΣ Μ. Ε.Π.Ε, παρακαλούμε όπως μας ενημερώσετε για τα κάτωθι:

• Έχει όντως ξεκαθαριστεί το ιδιοκτησιακό καθεστώς για την έκταση των 12.500 στρεμμάτων, την οποία η εταιρεία ΛΟΚΡΟΣ Μ. Ε.Π.Ε ισχυρίζεται ότι αγόρασε; Για τη συγκεκριμένη δασική έκταση, θεωρείται το δημόσιο ιδιοκτήτης σύμφωνα με το αρχείο και τα έγγραφα του Υπουργείου σας; Ποια είναι η γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους;
• Η εν λόγω έκταση εξ όσων γνωρίζουμε χαρακτηρίζεται δασική. Έχει λάβει γνώση η Γενική Διεύθυνση Ανάπτυξης και Προστασίας Δασών ότι η περιοχή έχει χαρακτηριστεί ως ιδιωτική; Έχει πραγματοποιηθεί η μεταβίβασή της σύμφωνα με τον Νόμο 998/79;
• Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της εταιρείας, ισχύει πράγματι ότι η έκταση αυτή δεν εμπίπτει στις διατάξεις του Αγροτικού Νόμου 3147/2003;
• Θα θέλαμε να γνωρίζουμε με ποια μέτρα, όρους και επιστημονικά τεκμηριωμένα κριτήρια το Υπουργείο σας προτίθεται να εγκρίνει μια τέτοιου μεγέθους επένδυση, για την οποία κανείς δεν γνωρίζει επακριβώς τις Περιβαλλοντικές Επιπτώσεις σε ότι αφορά ιδιαίτερα τον υδροφόρο ορίζοντα, τα εδάφη και τη βιοποικιλότητα.

Βάσει της σύμβασης AARHUS για την πρόσβαση των πολιτών σε περιβαλλοντική πληροφορία, για όλα τα παραπάνω ζητάμε την πλήρη ενημέρωσή μας και παρακαλούμε όπως μας χορηγήσετε αντίγραφα όλων των σχετικών εγγράφων που αναφέρονται:
1. στην επικοινωνία μεταξύ των Υπηρεσιών αλλά και των Υπηρεσιών με την εταιρεία
2. σε όλα τα πρακτικά στοιχεία της επίμαχης έκτασης καθώς και λεπτομέρειες των στοιχείων χρηματοδότησης της εν λόγω επένδυσης (πιθανή ένταξη στον Αναπτυξιακό Νόμο και στις ενισχύσεις αγρο-τουριστικών επενδύσεων ή όχι κ.α.).

Με εκτίμηση
Η ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ

24 Φεβ 2009

Μεγάλη Τουριστική Επένδυση στον Έξαρχο Αταλάντης
Οι Μεσσίες έρχονται...

Αγαπητέ μου φίλε,
Θα συμφωνήσεις μαζί μου, πιστεύω, ότι οι οικολόγοι, δεκαετίες τώρα, εκφράζουν ανησυχίες. Πριν λίγα χρόνια ήταν οι υπερβολικοί,oι μόνιμα γκρινιάρηδες και μίζεροι. Άφηναν φίδια, λύκους, αρκούδες. Δεν ήθελαν την ανάπτυξη, δεν ήθελαν την πρόοδο. Σήμερα, οι τότε κατήγοροί μας δεν μπορούν να πουν το ίδιο. Αν όχι όλοι, οι περισσότεροι αναγνωρίζουν το ρόλο της οικολογίας και όλοι βάζουν στις πολιτικές τους και λίγο "οικολογία". Ναι, υποκριτικά, έχεις δίκιο... αλλά βάζουν... Έλα όμως που για κάποιους είμαστε πάλι μίζεροι και γκρινιάρηδες και "δεν θέλουμε την ανάπτυξη"...; Δες μερικές ανάκατες σκέψεις για την Μεγάλη Τουριστική Επένδυση στον Έξαρχο Αταλάντης.

Η χρηματοδότηση του έργου από τον Αναπτυξιακό Νόμο μπορεί να φθάσει στο 1 δις ευρώ, αφού το σύνολο της επένδυσης ξεπερνά, όπως ισχυρίζονται οι επενδυτές, τα 2,3 δις. Τα χρήματα αυτά θα είναι από τον κρατικό κορβανά. Χρήματα που θα στερηθεί η υπόλοιπη Φθιώτιδα και η Ελλάδα, για να πάνε σε μια αβέβαιη, σπάταλη, υδροβόρα, συγκεντρωτική επένδυση. Η ένταξη στον Αναπτυξιακό Νόμο θα γίνεται με διάφορες μεθοδεύσεις, όπως γίνεται και σε άλλες περιπτώσεις. Για κάθε εγκατάσταση θα παίρνουν και άλλα χρήματα. Άλλα για γκολφ, άλλα για ΣΠΑ, κ.λπ. Και φυσικά θα πάρουν και τη μερίδα του λέοντος για αγροτουριστικά. Επίσης, πολλά έργα μπορούν να τα εντάξουν με διάφορους τρόπους στο ΠΕΠ Φθιώτιδας και να στερηθούν τη χρηματοδότηση τα έργα που πραγματικά έχει ανάγκη ο τόπος, όπως έργα υποδομών που θα εξυπηρετούν την επένδυση και διάφορα άλλα. Μην ακούς βέβαια τι λένε οι επενδυτές. (Σιγά μην πουν ότι θα τους ταΐζουμε κιόλας! Αυτοί το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι το περιβάλλον και το μέλλον της χώρας μας…)

Με τα ποσά αυτά θα μπορούσαν να χρηματοδοτηθούν δράσεις από τους ίδιους τους ντόπιους, μέσα από έναν δημόσιο σχεδιασμό, με καθοδήγηση και υποστήριξη από την πολιτεία. Να κρατήσουν και να εκμεταλλευτούν οι ίδιοι τη γη τους με δράσεις αποδοτικές, προσοδοφόρες, οι οποίες έχουν προταθεί ποικιλοτρόπως από τα διάφορα γραφεία τα οποία έχουν εκπονήσει το Χωροταξικό, τα ΣΧΟΟΑΠ, τα ΓΠΣ. Με λίγα λόγια υπάρχουν λύσεις, αλλά κάποιοι τις κρατούν στο σκοτάδι (πετώντας τους καραμέλες πικρόξινες για επενδύσεις άλλων, απ’ όπου θα πέσουν και μερικά ψίχουλα γι’ αυτούς…) για ευνόητους λόγους…

Το μέγα ερώτημα είναι: Με τι μελέτες έχει τεκμηριωθεί το όφελος στην περιφέρεια ή έστω στην πέριξ περιοχή; Τι έχουν να κερδίσουν οι ξενοδόχοι της Φθιώτιδας, της Βοιωτίας και της Φωκίδας; Γιατί να πάει ο ξένος τουρίστας στους Δελφούς, στην Αράχωβα και στα Καμένα Βούρλα; Δεν κάνω λόγο για τα ξενοδοχεία της περιοχής της παραλίας Αταλάντης και των Λιβανατών, τα οποία όχι μόνο θα στερηθούν τη δυνατότητα ένταξής τους σε ανάλογα προγράμματα, αλλά θα χάσουν και όση πελατεία έχουν στους στόχους τους. Αν δεν έχει πληρότητα η συγκεκριμένη εταιρεία, πώς θα κάνει απόσβεση;

Τι έχουν να κερδίσουν οι αγρότες της περιοχής; Απώλεια γης, μείωση του υδατικού δυναμικού, θα συνηθίσουν να ποτίζουν με υφάλμυρο νερό μέχρι να ερημοποιηθούν τα εδάφη τους... Βέβαια λένε κάποιοι ότι: Τέρμα πια η γεωργία, τα χωράφια θα τα αγοράσει η εταιρεία και θα τους κάνει όλους πλούσιους με την εποχιακή και ολιγόωρη ευέλικτη απασχόληση. Ακόμα και στην περίπτωση που θα αναπτυχθεί η επένδυση, μετά από 20 χρόνια όπως λέει η εταιρεία, και, (να συμφωνήσουμε), θα απασχολήσει 8.000 εργαζόμενους, όλους από την περιοχή της Φθιώτιδας, τι σημαίνει αυτό; Μια ακόμα συγκέντρωση, μια ακόμα κίνηση για τον μαρασμό των χωριών.

Τι σημαίνουν θέσεις εργασίας και μάλιστα εποχιακές; Ημιαπασχόληση. "Σήμερα σε θέλω, αύριο όχι" "σήμερα έχω γκρουπ, αύριο απασχολώ μόνο τους ελάχιστους και αυτοί είναι με το ελάχιστο μεροκάματο". "Αν θέλετε, γιατί διαφορετικά μπορώ να φέρω από τις χώρες της Βαλκανικής και όχι μόνο, γι’ αυτό άλλωστε έκανα την οδηγία Μπολκεστάιν"

Σήμερα δεν μπορούμε να σιωπήσουμε για ένα τόσο μεγάλο έργο. Απαιτούμε πλέον διαφάνεια και πληροφόρηση, όχι για μάς μόνο, αλλά για όλους τους Έλληνες, που από το υστέρημά τους θα επιδοτήσουν μια τέτοια επένδυση, με την προσδοκία δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας και οικονομικής προόδου.

Πολλά ερωτήματα μένουν αναπάντητα:
Ποιο είναι το μέγεθος των γηπέδων γκολφ και ποιες οι ετήσιες ανάγκες, ανά τετραγωνικό μέτρο και συνολικά, σε νερό και από ποιες «πηγές» θα το προμηθεύεται η εταιρεία; Ποιες ποσότητες και τι είδος λιπασμάτων, ζιζανιοκτόνων και φυτοπροστατευτικών του γκαζόν θα χρησιμοποιούνται στα γήπεδα γκολφ; Ποιες ποσότητες υδατικών πόρων θα απαιτούνται σε ετήσια βάση για τις ανάγκες λειτουργίας αυτών των εγκαταστάσεων (εκτός των ποσοτήτων για το πότισμα των γκολφ); Πόσες νέες θέσεις εργασίας θα δημιουργηθούν γενικώς και ειδικότερα ανά κατηγορία για τον ντόπιο πληθυσμό; Ποιος εγγυάται ότι οι θέσεις εργασίας στην επένδυση θα είναι για τους ντόπιους; Ποιος έκανε τις προβλέψεις και με τι υποθέσεις; Ποιος τελικά καθορίζει το τουριστικό μοντέλο και το τουριστικό μέλλον της Ελλάδας; Η ανάπτυξη, έστω αυτή που εννοούν ορισμένοι ιθύνοντες, δεν πρέπει να είναι τουλάχιστον πολυκεντρική, πολυλειτουργική και ισόρροπη και να στοχεύει στην συγκράτηση του πληθυσμού με ήπιες μορφές παραγωγής, με κεντρικό στόχο την βιώσιμη ανάπτυξη;

Ελπίζω να κατάλαβες, αγαπητέ μου φίλε, ότι αυτό που λέω είναι να μάθουν οι άνθρωποι ότι μπορούν να εκπονηθούν σχέδια, που να προβλέπουν πλήθος δραστηριοτήτων συμβατών με το περιβάλλον και το μόνο που χρειάζεται είναι να χρηματοδοτηθούν αυτά τα σχέδια και να εφαρμοστούν, με σωστή καθοδήγηση, για να εξασφαλίσουν οι ντόπιοι μόνιμες δουλειές στον ίδιο τους τον τόπο. ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ από τους ξένους. Διότι αυτοί, ούτως ή άλλως, θα τους κατακλέψουν!! Όχι λοιπόν στους σύγχρονους Μεσσίες!

Επίσης πρέπει να καταλάβουν ότι: (α) αυτές οι επιχειρήσεις είναι μεγάλου ρίσκου, πολύ μεγαλύτερου από τα εργοστάσια που κλείνουν τώρα (β) ως μεγάλες επενδύσεις έχουν μεγάλες απαιτήσεις χρημάτων και όλων των πόρων (γ) είναι κλειστού τύπου και γι’ αυτό να ξεχάσουν τη σύνδεση με την τοπική οικονομία (δ) πρέπει να εκπονηθούν άλλα σχέδια, με καλύτερες εναλλακτικές για τους ίδιους τους κατοίκους και όχι για μεγάλα αφεντικά.

Λαμία, 20-2-2009
Στέφανος Σταμέλλος
Μέλος των Οικολόγων Πράσινων

18 Φεβ 2009

Επιμένουν "να λογαριάζουν χωρίς τoν ξενοδόχο"...

Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα
και έβγαζε η γης το πρώτο της κυκλάμινο,
Τώρα χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα…

Κοιμήσου Περσεφόνη στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι ποτέ μην ξαναβγείς.
Νίκος Γκάτσος


Ό,τι και να πουν οι εκπρόσωποι της εταιρείας και οι υπέρμαχοι της λεγόμενης Μεγάλης Τουριστικής Επένδυσης στον Έξαρχο Αταλάντης, είναι υποχρεωμένοι να ακούσουν τον αντίλογο. Να ακούσουν τη φωνή της άλλης λογικής. που λέει ότι δεν μπορούμε να θυσιάζουμε τα πάντα στο βωμό του “σήμερα”. Όλα τα θέλω σήμερα…

Πολλά πράγματα αλλάζουν. Ο κόσμος αλλάζει. Ο πλανήτης απειλείται. Η παγκόσμια οικονομική κρίση, που απειλεί τις οικονομίες όλων των χωρών σύμφωνα με τα λεγόμενά τους, είναι και αποτέλεσμα αυτής της αλόγιστης “ανάπτυξης” χωρίς όρια, χωρίς σεβασμό στο αύριο, υπηρετώντας ένα καταναλωτικό μοντέλο, που θυσιάζει τα πάντα στο βωμό του κέρδους. Τα πάντα έχουν εμπορευματική αξία, ακόμα και η ανθρώπινη συνείδηση. Κι αυτή “πουλιέται” καθημερινά…
Ακολουθεί η ανακοίνωση των Οικολόγων Πράσινων

ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ


Η δική μας ένσταση για την φερόμενη ως “μεγάλη τουριστική επένδυση” στον Έξαρχο της Αταλάντης, πέρα από περιβαλλοντική, είναι και ιδεολογική και κοινωνική και οικονομική.

Έχει να κάνει με το ιδιοκτησιακό
. Αγόρασαν μια έκταση, για την οποία το δημόσιο δεν έχει απεμπολήσει τα δικαιώματά του, σύμφωνα και με τα έγγραφα του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων. Άρα είναι μια παράνομη μεταβίβαση, την οποία προσπαθούν να αποκρύψουν. Στα λεγόμενα του εκπροσώπου της εταιρείας ότι υπάρχει απόφαση του εφετείου, η οποία είχε σταλεί στον Άρειο Πάγο χωρίς να εκδικαστεί ποτέ, το δημόσιο απαντά ότι σ’ αυτές τις δίκες δεν συμμετείχε το ίδιο, αλλά η κοινότητα Εξάρχου. Άρα είναι σαν να μην υπάρχει τέτοια απόφαση.

Έχει να κάνει με τον δασικό χαρακτήρα της έκτασης,
τον οποίο κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει. Μια απλή επίσκεψη αλλά και οι φωτογραφίες το καταδεικνύουν. Για τις ανάγκες όμως της παράνομης μεταβίβασης βάφτισαν την έκταση “γεωργική γη” και “βοσκοτόπι”…

Έχει να κάνει με τον χαρακτήρα της επένδυσης και την “εκτόπιση” των παραδοσιακών δραστηριοτήτων, κτηνοτροφία και γεωργία. Αγόρασαν μια κατ’ εξοχήν δασική έκταση και λίγα καλλιεργήσιμα στρέμματα να κατασκευάσουν γήπεδα γκολφ, παραθεριστικές κατοικίες, ξενοδοχεία και γήπεδα τένις, για να επιβάλλουν έτσι έναν νεοφεουδαρχικό έλεγχο στην περιοχή από τους ξένους μεσσίες.

Έχει να κάνει με την κατασπατάληση φυσικών πόρων
και ιδιαίτερα του νερού. Το νερό είναι σε ανεπάρκεια στην περιοχή και μάλιστα οι λοφώδεις περιοχές της Αταλάντης, σύμφωνα με το χάρτη του Εθνικού Σχεδίου Δράσης για την Αντιμετώπιση της Απερήμωσης, είναι ενταγμένες στην ζώνη υψηλού κινδύνου λόγω διάβρωσης. Υπόψη ότι το Εθνικό Σχέδιο Δράσης είναι ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ από το 2001 (ΚΥΑ 974/27-7-2001). Ρωτάμε τους αρμόδιους: Λαμβάνουν υπόψη στη συγκεκριμένη περίπτωση το νόμο, το Εθνικό Σχέδιο Δράσης; ή έχουν την ίδια άποψη με αυτήν δημάρχου της περιοχής, ότι αυτά τα λένε οι επιστήμονες, για να έχουν δουλειά…;

Επιμένουμε σ’ αυτό θυμίζοντας ότι η χώρα μας έχει κυρώσει τη “Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για την καταπολέμηση της Απερήμωσης”. Η ερημοποίηση αποτελεί τον μεγαλύτερο κίνδυνο υποβάθμισης των εδαφών στην ημιξηρική ζώνη της Ελλάδας. Η καταστροφή δασικών και θαμνωδών εκτάσεων για τη δημιουργία χλοοταπήτων, που είναι ιδιαίτερα απαιτητικοί σε νερό άρδευσης και λοιπές φροντίδες, είναι παράγοντες ερημοποίησης και συμβάλλουν ειδικά στη διάβρωση εδαφών και στην εξάντληση υπογείων υδάτων, σύμφωνα με τους ειδικούς επιστήμονες.

Η ένστασή μας έχει να κάνει και με το μέλλον της χώρας μας, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τον τουρισμό. Το μέλλον της χώρας μας δεν πρέπει παρά να στηριχτεί στην πολυλειτουργική, πολυκεντρική, ισόρροπη, ήπια, βιώσιμη ανάπτυξη με σεβασμό στους φυσικούς πόρους, το νερό, το έδαφος, τη φύση. Η βιωσιμότητα μας επιβάλει να μην σπαταλήσουμε άναρχα αυτούς τους πόρους και να σεβαστούμε τις τύχες των μελλουσών γενεών.

Ιδιαίτερα σε περιόδους οξείας οικονομικής κρίσης, όπως η σημερινή, τέτοια μεγάλα εγχειρήματα είναι δύο φορές αποκοτιά, γιατί όταν πέσουν έξω οι βυζαντινά χρηματοδοτούμενοι φορείς υλοποίησής τους, μπορούν να καταδικάσουν μια ολόκληρη περιοχή για γενεές...