- Παρασκευή, 31 Δεκεμβρίου 2010
Ελένη Καπετανάκη-Μπριασούλη
Η απορία και η έκπληξη οφείλονται κυρίως στο ότι το άρθρο περιέχει ανακρίβειες, στρεβλώσεις και παραποιήσεις γεγονότων για τα οποία οι ίδιες εφημερίδες είχαν δημοσιεύσει στο παρελθόν αντίθετα. Θα περίμενε κανείς μια σοβαρή τουλάχιστον και τεκμηριωμένη απάντηση και έναν αξιοπρεπή αντίλογο, όπως έχει συμβεί για άλλα άρθρα διασυρμού της χώρας στο πρόσφατο παρελθόν. Η σημειολογική ανάλυση του τίτλου («Βυζαντινή δοκιμασία»), ίσως είναι δευτερεύουσας σημασίας δεδομένων των ευρύτερων σκοπιμοτήτων που εξυπηρετούν παρόμοια δημοσιεύματα. Πρωτεύουσας σημασίας είναι ότι το άρθρο αποτελεί συρραφή τετριμμένων και παρωχημένων δηλώσεων τόσο για τις επενδύσεις γκολφ όσο και για την γραφειοκρατική… αριστεία της χώρας. Βρίθει από αντιφατικές δηλώσεις, αποκρύπτει τον κορεσμό και την πραγματική κατάσταση της βιομηχανίας γκολφ ιδιαίτερα εν μέσω οικονομικών και περιβαλλοντικών κρίσεων και αποσιωπά τον ισχυρό ανταγωνισμό μεταξύ των χωρών-προορισμών. Κυρίως, όμως, αναπαράγει ανυπόστατες υποθέσεις και προβλέψεις που κυκλοφορούν άκριτα στους κύκλους των υποστηρικτών των επενδύσεων γκολφ επί δεκαετίες. Αναφέρω μόνο δύο: Ο μύθος των baby boomers, που γηράσκοντας, θα μεταναστεύσουν στον ευρωπαϊκό νότο είναι πλέον παρελθόν, δεδομένης της σοβαρής πληθυσμιακής γήρανσης των ανεπτυγμένων χωρών. Αλλά ακόμα και αν ίσχυε, οι baby boomers είναι και θα γίνονται διαρκώς πτωχότεροι… δεδομένης της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Το ισπανικό μοντέλο, που επιμένει να προβάλλει το άρθρο είναι πλέον ευρύτατα γνωστό ότι απέτυχε τραγικά, συντέλεσε σημαντικά στην οικιστική κρίση του 2008 και συμπαρέσυρε πολλούς κλάδους της Ισπανικής οικονομίας. Πως είναι δυνατόν να χρησιμοποιείται ακόμα ως πρότυπο το αναπτυξιακό μοντέλο της Ισπανίας με τα τρέχοντα δεδομένα της – ανεργία στο 20%, πωλήσεις κατοικιών σε τιμές ευκαιρίας, εύθραυστη οικονομία και σοβαρότατη περιβαλλοντική καταστροφή; Και καλά ο αρθρογράφος της WSJ, αλλά ο εκπρόσωπος της ελληνικής κυβέρνησης να σπεύδει να επιβεβαιώσει ότι επιταχύνονται οι διαδικασίες για την αναπαραγωγή του στην Ελλάδα της κρίσης και της επιτήρησης; Γνωρίζει άραγε ότι χιλιάδες διεθνώς αναγνωρισμένοι ακαδημαϊκοί και ειδικοί επιστήμονες αλλά και απλοί τουρίστες από όλο τον κόσμο, που δεν είναι ακτιβιστές, εναντιώνονται στις επενδύσεις γκολφ; Ή μήπως θεωρεί ότι το ΣτΕ, που έχει γνωμοδοτήσει αρνητικά σε μια τέτοια επένδυση στην Ελλάδα, ακολουθεί «Βυζαντινές δοκιμασίες»; Οι απαντήσεις στις επικρίσεις του άρθρου πρέπει να κινηθούν σε δύο άξονες. Η αντιμετώπιση της δαιδαλώδους γραφειοκρατίας στην Ελλάδα είναι ζήτημα πρώτιστης προτεραιότητας, όχι για να διευκολύνει τις μεγάλες τουριστικές επενδύσεις, αλλά για να στηρίξει την ουσιαστική ανάπτυξη της χώρας, την αποκατάσταση του κατεστραμμένου και την αξιοποίηση του ανέπαφου ακόμα φυσικού, πολιτιστικού και ανθρώπινου κεφαλαίου της και την αξιοπρεπή διαβίωση των κατοίκων της. Πλούσιοι και πτωχοί επισκέπτες θα έρθουν στην Ελλάδα για την Ακρόπολη, την Ολυμπία, τον Όλυμπο, τον αμύθητο αρχαιολογικό και πολιτιστικό πλούτο της, τη σαγηνευτική φύση και το τοπίο της, το ασύγκριτο φαγητό και όσους αυθεντικούς Έλληνες απέμειναν. Πού θα βρουν χρόνο να παίξουν γκολφ; *Η Ελένη Καπετανάκη-Μπριασούλη είναι καθηγήτρια στο Τμήμα Γεωγραφίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου
Η ταχύτατη, άκριτη και ασχολίαστη αναδημοσίευση του άρθρου της WSJ “Golf in Greece: A Byzantine Ordeal” από πλήθος έγκριτων εφημερίδων στις 29 Δεκεμβρίου 2010 είναι άξια απορίας. Εντύπωση προκαλεί επίσης η τάχιστη απάντηση του κ. υφυπουργού Τουρισμού, που «καθησυχάζει» τον Αμερικανό αρθρογράφο ότι η Ελλάδα βαδίζει θαρραλέα προς το ισπανικό της μέλλον.
