Η ΠΥΛΟΣ – ΚΑΙ Η ΕΥΡΥΤΕΡΗ ΠΕΡΙΟΧΗ – ΣΕ ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ

Γενική Εισαγωγή

Αναφερόμενοι κριτικά σε μια πάρα πολύ μεγάλη επένδυση στο χώρο του Τουρισμου στη Μεσσηνία, όπως είναι η ΠΟΤΑ στην Πυλία, κινδυνεύουμε κυριολεκτικά και μεταφορικά να βρεθούμε απέναντι σε πολλά στόχαστρα, καλοπροαίρετα και κακοπροαίρετα.

Πρώτον, από την πλευρά των επενδυτών, διότι κριτικάρουμε ένα έργο τους, που θεωρούν, κατά την άποψή τους, ότι είναι έργο «πνοής» και «ανάπτυξης» της περιοχής, που θα προσφέρει πολλά στο Νομό. Μην ξεχνούμε όμως και είναι ξεκάθαρο πλέον ότι, κάθε επενδυτής σκοπεύει στο «κέρδος» από την επένδυσή του και προ του «κέρδους» δεν είναι ή είναι ελάχιστα διατεθειμένος να κάνει πίσω. Συνήθως… τα θέλει ΟΛΑ κατά πώς τον συμφέρει και τον βολεύει !!! Δυστυχώς, δε φτάσαμε ακόμη στην εποχή των ΠΡΑΣΙΝΩΝ ΕΠΕΝΔΥΣΕΩΝ ! Αραγε, θα προλάβουμε να φτάσουμε;

Δεύτερον, από την πλευρά των πολιτικών μας, διότι, κατά την άποψή τους, οσοι έχουμε το θάρρος και το σθένος να κριτικάρουμε ένα τόσο μεγάλο έργο και τις επιπτώσεις που ενδέχεται να έχει σε όλα τα επίπεδα, ενεργούμε ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ που είναι η «ΑΝΑΠΤΥΞΗ». Ξεχνούν όμως ότι η πολιτική και οι αποφάσεις που μπορούν να παίρνουν, δεν είναι ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ ΤΟΥΣ ΠΡΟΝΟΜΙΟ. Σε μια Δημοκρατία κανείς δεν είναι αιώνιος. Οι πολιτικοί ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΡΙΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ !! Οι αποφάσεις τους, επομένως, λόγω της ΑΝΑΚΛΗΤΟΤΗΤΑΣ τους, κυρίως όταν αφορούν ΔΕΣΜΕΥΤΙΚΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ενός τόπου και των ανθρώπων που τον κατοικούν, δεν μπορούν να ισχυρίζονται ότι είναι ΟΙ ΠΙΟ ΣΩΣΤΕΣ και να μην μπορούν να τεθούν κάτω από τη βάσανο της καλόπιστης και επιστημονικής κριτικής. ΟΛΟΙ ΚΡΙΝΟΝΤΑΙ και μάλιστα όταν πρόκειται για θέματα ΜΕΙΖΟΝΟΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ με ΑΝΑΝΤΙΣΤΡΕΠΤΕΣ επιπτώσεις και μάλιστα στην οικονομία και στο περιβάλλον. Και τέλος δεν μπορούν αυτοί μονόπλευρα να καθορίζουν τι είναι ή τι δεν είναι «ΑΝΑΠΤΥΞΗ».

Τρίτον, από την πλευρά όσων έχουν άμεσο οικονομικό συμφέρον από την επένδυση αυτή. Εννοούμε, όσους θα αναλάβουν κάποια έργα ή θα παρέχουν κάποιες υπηρεσίες για την πραγμάτωση του σκοπού της επένδυσης και φυσικά θα αμειφθούν. Αλλοι ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΡΟΧΑ και άλλοι με ένα μεροακαματάκι !! Και όλοι αυτοί φυσικά είναι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΙ για το ότι βρήκαν κάποια δουλειά για την προσπόριση των προς το ΖΗΝ. Εν μέρει είναι θεμιτό (;) να βρεθούμε στο στόχαστρο της κριτικής τους.

Τέταρτον, από την πλευρά όσων προσβλέπουν σε μια μελλοντική εργασιακή τους αποκατάσταση. Εδώ τα πράγματα λίγο μπλέχουν. Εν ονόματι μια αβέβαιης και πιθανής μελλοντικής τους εργασιακής, προσωρινής ή μόνιμης, αποκατάστασης, παίρνουν το μέρος του μελλοντικού εργοδότη τους, πλειοδοτώντας, πολλές φορές άκριτα και χωρις να εμβαθύνουν σε όλες τις παραμέτρους του εγχειρήματος. Υπάρχουν και αυτοί !! τι να κάνουμε; Αφέονται αι αμαρτίαι των (;). Ας κρίνει ο καθένας. Και

Πέμπτον, το ΕΥΡΥ ΚΟΙΝΟ. Ολόκληρη η υπόλοιπη κοινωνία που δεν έχει εμπλακεί σε μια από τις πιο πάνω κατηγορίες, αλλά ούτε ανήκει σε εκείνους που επιχειρούν από μια άλλη σκοπιά να κρίνουν μια τόσο μεγάλη επένδυση.

(Εδώ θα κάνουμε μια πολύ μικρή παρέκβαση. Πάρα πολλοί, αλλά και όλοι όσοι ανήκουν στις τέσσερις πιο πάνω κατηγορίες ή και στην Πέμπτη κατηγορία των ΑΠΛΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ, μπορεί να διερωτώνται: Πώς κάποιοι νομιμοποιούνται να κρίνουν και μάλιστα πολλές φορές ίσως με αιχμηρές φράσεις και ίσως υπερβάλλουσα πρωτοβουλία κάποιες επενδυτικές πρωτοβουλίες ή καποιες πολιτικές αποφάσεις;


Αγαπητοί συμπολίτες,

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΦΑΙΡΕΤΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΚΑΘΕ ΒΟΥΛΕΥΟΜΕΝΟΥ ΠΟΛΙΤΗ ΤΟ ΟΠΟΙΟ, ΣΕ ΜΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΦΑΙΡΕΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ.

Κατοχυρώνεται από πλήθος Διεθνών ΣΥΝΘΗΚΩΝ, Κοινοτικών Οδηγιών και Αποφάσεων αλλά και πλήθος διατάξεων Νόμων του ελληνικού Κράτους.

Το έχουμε κατακτήσει έναντι της εκάστοτε πολιτικής εξουσίας με αγώνες, που πολλές φορές υπήρξαν αιματηροί !!

Αυτός ο τόπος ανήκει σε όλους μας κατά το ίδιο ποσοστό ΕΞ ΑΔΙΑΙΡΕΤΟΥ, ανεξάρτητα από το ποσοστό του εθνικού εισοδήματος που διαθέτει κάποιος ή το προσωρινό πολιτικό λειτούργημα που του ανατέθηκε από το βουλευόμενο σώμα των πολιτών.

Με λίγα λόγια, πόσα «λεφτά διαθέτει» κάποιος ή ποιο αξίωμα κατέχει ΠΡΟΣΩΡΙΝΑ ύστερα από την εκλογή του.

ΑΥΤΑ ΤΑ ΟΛΙΓΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΗ.


Σε αυτούς, στην πέμπτη κατηγορία, το ΕΥΡΥ ΚΟΙΝΟ ανήκουν τόσο αυτοί που αποκρούουν κακοπροαίρετα όσο και αυτοί που συμφωνούν καλοπροαίρετα.

Δυστυχώς, όμως, και στις δύο περιπτώσεις η πληροφόρηση του κοινού είναι ελλειπέστατη που τοποθετείται και κινείται με συναισθηματικούς όρους και παραδοχές.

Εμείς απευθυνόμαστε σε όλο αυτό το κοινό, με όσα επιστημονικά ή οικονομικά εργαλεία διαθέτουμε, για να το ενημερώσουμε για τις πραγματικές ή πιθανές μελλοντικές επιπτώσεις σε όλα τα επίπεδα της επένδυσης αυτής ωστε να ενημερωθεί και να λάβει υπεύθυνη θέση μακρυά από συζητήσεις τύπου, «ανευθυνου καφενείου». Αλλά, ταυτόχρονα απευθυνόμαστε τόσο στους επενδυτές όσο και του πολιτικούς που αποφάσισαν να υποστηρίξουν την επένδυση αυτή για να τροποποιήσουν, όσο είναι ακόμη καιρός, τις μη ΑΕΙΦΟΡΙΚΕΣ επενδυτικές επιλογές τους.

Στην εποχή της ΟΙΚΟΛΟΓΙΑΣ και της ΠΡΑΣΙΝΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ αυτή η απαίτησή μας είναι ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΜΑΣ αλλά και κάθε άλλου ΠΟΛΙΤΗ ή ΦΟΡΕΑ, γιατί αποβλέπει στην ΑΕΙΦΟΡΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ προς το συμφέρον ΟΛΟΚΛΗΡΗΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ.

Δεν έχουμε αναλάβει εργολαβικά να εκπροσωπούμε τα συμφέροντα του περιβάλλοντος και της ανθρωπότητας αλλά επιδιώκουμε, μέσω ειλικρινούς διαλόγου, την εφαρμογή της αρχής της ΑΕΙΦΟΡΙΑΣ όπως έχει θεσπιστεί από το άρθρο 24 του Ελληνικού Συντάγματος και των Διατάξεων της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Αυτό είναι ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΜΑΣ και θα το ασκούμε παντού και πάντοτε.

Θα επανέλθουμε ΑΝΑΛΥΤΙΚΟΤΑΤΑ με κριτικό πνεύμα στις θέσεις μας για την επένδυση αυτή ώστε να αποκτήσει χαρακτήρα ΑΕΙΦΟΡΙΚΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ, αν μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο, ή την αλλαγή του χαρακτήρα της.



Εισαγωγή για τα θέματα της ΠΟΤΑ

Η επένδυση της ΠΟΤΑ στην Πυλία Μεσσηνίας επιλέχθηκε και έγινε και για το δημόσιο όφελος [και με δημόσιο χρήμα] και αντί να είναι φιλική στο περιβάλλον, στους κατοίκους και στην ιστορία, έχει τέτοια χαρακτηριστικά που την καθιστούν ήδη από την αρχή επένδυση αποικιοκρατικού χαρακτήρα:

Παραχωρήθηκε στον επενδυτή:

1ον Το δικαίωμα – που ανήκει στο κράτος – να απαλλοτριώνει γειτνιάζουσες ιδιοκτησίες… [θα θέλατε ποτέ να βρεθείτε στη θέση ενός τέτοιου ιδιοκτήτη;]

2ον Το δικαίωμα να καταλάβει [παραθαλάσσιο και υψηλής αισθητικής αξίας] τμήμα της οδού Πύλου –Γιάλοβας.

3ον Το δικαίωμα διαχείρισης ενός μεγάλου ποσοστού των υδάτων 3 ποταμών που εκβάλλουν στη λιμνοθάλασσα της Γιάλοβας και του Κόλπου του Ναυαρίνου, αλλά και άλλων επιφανειακών υδάτων που εμπλουτίζουν τους υδροφόρους υπόγειους ορίζοντες και το σπουδαιότερο να αναζητά υπόγεια ύδατα και να ανορύσσει γεωτρήσεις εκτός της ιδιοκτησίας του φορέα της επένδυσης.


Ο δρόμος Πύλος - Γιάλοβα

Ένας από τους πιο γραφικούς και όμορφους δρόμους της Ελλάδας είναι ο δρόμος Πύλου –Γιάλοβας και η συνέχειά του, που φτάνει μέχρι τη Λιμνοθάλασσα. Αντί να υπάρξει νέα χάραξη που αλλοιώνει χαρακτηριστικά της περιοχής, με μικρής κλίμακας έργα και παρεμβάσεις και για να γίνει πιο βατός θα μπορούσε να γίνει το στολίδι ενός ήπιου τοπίου, γεμάτο από υπέροχες ακρογιαλιές, δίπλα σε καταπράσινους κήπους, ανάμεσα σε προσαρμοσμένα στο τοπίο ξενοδοχεία και το μοναδικό υδροβιότοπο της Γιάλοβας … Ένας δρόμος για πεζούς, για ποδηλάτες, για ένα τοπικό mini bus, και ενδεχομένως για ήπια κυκλοφορία αυτοκινήτων…

Ο δρόμος αυτός είναι μέρος της φυσιογνωμίας, της ιστορίας και της παράδοσης της πόλης και της ευρύτερης περιοχής. Δεν νοείται Πύλος, Γιάλοβα, Λιμάνι χωρίς αυτό το δρόμο. Και τι θα είναι η Πύλος χωρίς αυτό το δρόμο της; Θα είναι, απλά, μια πόλη αποκομμένη από ένα ζωτικό τμήμα της, τη Γιάλοβα, μια πόλη σε πολιορκία…

Κι όμως το πιο υπέροχο -δίπλα στη θάλασσα - τμήμα αυτού του δρόμου η Δημοτική Αρχή και η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Μεσσηνίας, σαν να ήταν προσωπική ιδιοκτησία τους αποφάσισαν να το χαρίσουν στην ΠΟΤΑ, χωρίς περίσκεψη …

Πόσο ευτυχής πρέπει να αισθάνεται ο επενδυτής, όταν οι Αρχές του παραχωρούν με τόση ευκολία δημόσιες κτήσεις και πόσο ταπεινωμένος [παρίας ή ιθαγενής] πρέπει να αισθάνεται ο κάτοικος της περιοχής ή ο ταξιδιώτης, όταν πρέπει να παρακάμψει κυκλικά [διανύοντας απόσταση 2 επιπλέον χιλιομέτρων] την περιοχή της επένδυσης και από την πίσω πόρτα - κυριολεκτικά και μεταφορικά - να εισέλθει στην πόλη;

Τι άλλο απομένει πια σε αυτή την πόλη για να χαρίσει στον επενδυτή; Μήπως να του ενοικιάσει και το κάστρο της;


Το ζήτημα του νερού

Μια επένδυση αυτού του τύπου απαιτεί, και ο επενδυτής αναζητά, τεράστιες ποσότητες νερού για τα τεράστια οικοδομικά συγκροτήματά του, τις κοινόχρηστες και τις 250 ιδιωτικές πισίνες και πολύ περισσότερο για τα τεράστια γήπεδα γκολφ. Οι ποσότητες νερού που απαιτούνται όπως αναφέρουν οι επιστημονικές μελέτες είναι συγκλονιστικές…[ ένα γήπεδο γκολφ χρειάζεται ημερησίως όσο νερό μια πόλη 12.000 κατοίκων...] και επειδή στην ίδια ουσιαστικά περιοχή κατασκευάζεται και δεύτερο γήπεδο γκολφ – αλήθεια πώς δόθηκε άδεια και για δεύτερο σε τόσο κοντινή απόσταση – δεν το πρόσεξε κανείς υπεύθυνος; - ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΥΔΡΕΥΟΥΜΕ ΜΙΑ ΠΌΛΗ 24000 ΚΑΤΟΙΚΩΝ. Εάν υπολογίσουμε και τους 5000 επί πλέον κατοίκους, ενοίκους και προσωπικό των Ξενοδοχείων καταλαβαίνουμε για ποια εφιαλτικά νούμερα μιλάμε…

Πώς είναι δυνατόν να προμηθευτεί μια πόλη 29.000 κατοίκων τόσο νερό μέσα σε μια τόσο μικρή, τόσο ευαίσθητη, τόσο παραγωγική περιοχή;

ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΤΟ ΣΚΕΦΤΗΚΕ, ΚΑΝΕΙΣ δεν το είδε;

Οι συνθήκες της επίτασης του θερμοκηπίου και η κλιματική αλλαγή, οι μισοξεραμένες καλλιέργειες, η έλλειψη έργων υποδομής – δεξαμενές κλπ. – για τις καλλιέργειες των παραγωγών της περιοχής, καθιστούν την φορτική πίεση – του επενδυτή – προς τους φορείς της τοπικής εξουσίας και τις τοπικές κοινωνίες έναν ΕΦΙΑΛΤΗ.

Ήδη ΤΑ ΝΕΡΆ του Κεφαλόβρυσου της Χώρας παραχωρήθηκαν, σχεδόν ολοκληρωτικά, στον επενδυτή.. ενώ ήδη εναγωνίως οι κάτοικοι ψάχνουν νερό για τις καλλιέργειές τους.

Ήδη ο Δήμος Πύλου του παραχώρησε μεγάλο μέρος ή όλο (;) το νερό του ‘Γιανούζαγα’ ...

Θέλει ο Δήμαρχος να είναι Δήμαρχος μισοπεθαμένων ιθαγενών ενώ ήδη από κοινού με τον επενδυτή προβαίνουν σε γεωτρήσεις εν είδει σαφάρι;

Οι υδρολογικές μελέτες δε για όλο το Νομό - στις οποίες προβαίνει ο επενδυτής μόνος του - μαρτυρούν το μέγεθος της ανάγκης. Μιλάει ακόμα και για μελέτες για λιμνοδεξαμενές επιφανειακών υδάτων των ρεμάτων.

Το νερό κυριολεκτικά [σαν αξία χρήσης] πετιέται στο πουθενά, ενώ θα θησαυρίζει ο επενδυτής μέσα σε ένα ολοένα και πιο υποβαθμισμένο ανθρώπινο και φυσικό περιβάλλον.

«Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΟΥ, Η ΖΩΗ ΜΟΥ»…

Ποιος μπορεί να καταλάβει τον τρόμο, την οργή και την απόγνωση που αισθάνονται οι παραγωγοί, όταν βλέπουν να τους αρπάζουν το νερό, έναντι υποσχέσεων αφηρημένων – που ευτυχώς λίγοι πια τις πιστεύουν;

ΝΕΡΟ αντί υποσχέσεων, λοιπόν; ΑΠΟ νοικοκύρης, μια υπόσχεση και μόνο για καμαριέρα ή για φύλακας;

Γιατί στην πράξη η διαχείριση της ΠΟΤΑ έχει δοθεί αλλού…

Και αντί τα εκατομμύρια της επιδότησης να μοιραστούν σε δεκάδες παραγωγούς για να γίνουν μικροί επιχειρηματίες, δόθηκαν στον ένα…

Φαίνεται πως είναι πιο εύκολο να κυβερνάς επαίτες ψηφοφόρους, αντί για ελεύθερους πολίτες…

Τελικά, αν το νερό της περιοχής ξοδεύεται για το γκαζόν του γκολφ, α] δεν οργίζεται ο κάθε παραγωγός και ο κάθε λογικός άνθρωπος; β] Γιατί ο ίδιος θα πρέπει να κάνει οικονομία στο νερό και γιατί να μην ποτίζει κάθε του καλλιέργεια; γ] Γιατί θα πρέπει να λιμοκτονεί ζώντας δίπλα σε μια περιοχή που του έχουν ιδιοποιηθεί το νερό, για να ποτίζουν τα γήπεδα του γκολφ, για ένα καπρίτσιο των πλουσίων και για να πλουτίζει έτσι ο επενδυτής;

Να πεθαίνουμε για ένα καπρίτσιο των πλουσίων; Αυτός ο εφιάλτης είναι η ΠΟΤΑ !!

Αλήθεια, θα μπορούσε ο ίδιος ή κάποιος άλλος επενδυτής να αγοράσει –θεωρητικά – όλη την Μεσσηνία;

Και ποιος θα μπορούσε να τον σταματήσει [νομικά ή πολιτικά];
Και τότε, οι πολιτικοί του νομού ποιον θα εξέφραζαν;
Και τότε θα υπήρχε, ποιο, πολίτευμα;


Δεν υπήρχε άλλος τρόπος ανάπτυξης [συμβατός με το περιβάλλον και την κοινωνία] και γιατί η Κυβέρνηση επέλεξε αυτόν;

Μήπως ήδη οι κυβερνώντες κυβερνούν μια ξένη για αυτούς χώρα;

Για όλα τα παραπάνω, ΤΏΡΑ, ύστερα δηλαδή από την παρατεταμένη λειψυδρία του έτους που διανύουμε και ύστερα από την επιστημονικά αποδεδειγμένη άνυδρη εποχή στην οποία έχουμε εισέλθει, απαιτείται μαζί με όλα τα άλλα απαραίτητα δραματικά μέτρα που πρέπει να λάβουν οι τοπικές κοινωνίες και το κράτος [λιμνοδεξαμενές, εξοικονόμηση νερού κλπ] για τους παραγωγούς και τους κατοίκους, να αλλάξει άμεσα ο σχεδιασμός υλοποίησης της ΠΟΤΑ [δεν λένε και δεν γράφουν ότι έγινε και για το δημόσιο συμφέρον;]. Γι’ αυτό


ΖΗΤΑΜΕ

από τους κρατικούς φορείς, ή

1ον ] να αναλάβει ο ίδιος ο επενδυτής με δικά του έξοδα – με μονάδα αφαλάτωσης και με χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας – το νερό που απαιτείται τουλάχιστον για το πότισμα του γκαζόν , ή

2ον ] Που είναι και το συμφερότερο για όλους, να σταματήσουν τα έργα άμεσα και να τροποποιηθεί η μελέτη, αναφορικά τουλάχιστον με το θέμα των γηπέδων του γκολφ. Στη θέση τους να αναπτυχθούν κήποι με δέντρα της περιοχής και σχετικά με τους στόχους των υπηρεσιών των μονάδων αυτών να σχεδιαστούν εναλλακτικές λύσεις που να είναι πολύ πιο κερδοφόρες από τις νυν. Δραστηριότητες που να ταιριάζουν απόλυτα με την ιερότητα του χώρου, την αειφόρο ανάπτυξη, την αντιμετώπιση της τοπικής κοινωνίας ισότιμα, με διάθεση κατανόησης και σεβασμού.

Όλα αυτά θα αναδείξουν την περιοχή και δεν θα την ισοπεδώσουν.

Η συνέχιση του σημερινού καταστροφικού μονόδρομου, είναι ατελέσφορη, αντιοικονομική και αντιοικολογική.

Βλέπει κανείς φέτος πώς γυρίζουν όλοι οι παραγωγοί με τα βυτία στα τρακτέρ μήπως και από κάποια αυτοσχέδια δεξαμενή προλάβουν να πάρουν λίγο νερό για να περισώσουν κάποια δένδρα τους, μάχη που ξέρουν πως είναι πάρα πολύ δύσκολη και σχεδόν χαμένη μέσα σε αυτές τις συνθήκες της ξηρασίας αν τους αφαιρεθεί το νερό, από την απουσία του κράτους και την ακόρεστη ανάγκη της επένδυσης για εκατοντάδες χιλιάδες κυβικά νερού…

Τι μαθήματα και τι περιβάλλον παραδίδουμε στους νεότερους ;

Γιατί, όταν οι επενδυτές θα έχουν εξασφαλίσει αυτό που θέλουν – κυρίως το νερό – δεν θα σου ξαναχτυπήσουν ποτέ το χέρι στην πλάτη... [ήδη πριν καλά –καλά τελειώσουν, τα έργα υπενοικιάζονται σε πολυεθνικές…] και η ιδιοκτησία των μεγάλων εταιριών είναι τόσο ασαφής, μεταβαλλόμενη, ανώνυμη και σε τελευταία ανάλυση αδιάφορη για μας.


Ο καπεταν Βασίλης (μπορεί παλιά να τον αποκαλούσαν ο "καπετάνιος", σήμερα όμως είναι Εφοπλιστής και Επενδυτής), ο πατριώτης, το όνειρο κλπ είναι λέξεις συναισθηματικά φορτισμένες, μέχρι να πάρουν (ΟΙ ΕΠΕΝΔΥΤΕΣ) τα οικόπεδα (ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΚΤΑΣΕΙΣ) και κυρίως το νερό.

ΖΗΤΑΜΕ ΕΠΙΣΗΣ:

Να παραμείνει ο υπάρχων δρόμος [Πύλου –Γιάλοβας] στην προτέρα κατάστασή του και να γίνουν οι κατάλληλες τροποποιήσεις, ώστε να εξυπηρετούνται όλες οι πλευρές..

Από την Κυβέρνηση και τα Κόμματα να ψηφίσουν ένα νόμο που – υπό τις παρούσες κλιματολογικές συνθήκες – να ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ την ίδρυση γηπέδων γκολφ σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια…

Να διαφυλαχθεί η περιοχή ΝΑΤURA της περιοχής, που ήδη τώρα με τις παρεμβάσεις που έχουν γίνει υποβαθμίζεται σημαντικά.


Η συνείδηση όλων μας, δεν μας επιτρέπει να σωπάσουμε.

Ας σκεφτούν οι αρμόδιοι και οι πολιτικοί ότι ο εγωισμός και η μονομανία δεν ωφέλησαν ποτέ κανέναν και ότι εδώ πρόκειται για θέματα ζωής και θανάτου εκείνων οι οποίοι τους ψήφισαν.



ΟΧΙ ΣΤΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ

Η ΜΕΣΣΗΝΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙ ΤΩΡΑ.

ΠΡΙΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ !!



9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2008



ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ